σιωπη...

..περασαν πολλες μερες απο το προηγουμενο συγκροτημα που πηρε την θεση του στο αφιερωμα της ελληνικης ροκ σκηνης κ μαλλον θα περναγαν κ αλλες τοσες,γιατι δεν ειχα κ πολυ διαθεση..
ομως βρηκα το καταλληλο τραγουδι για την διαθεση μου σε ενα απο τα καλυτερα ελληνικα συγκροτηματα κ πιο αγαπημενα μου!!
τα ΞΥΛΙΝΑ ΣΠΑΘΙΑ λοιπον αφου τα ακουγαμε χρονια απο cd,ειχαμε την ευκαιρια να τα απολαυσουμε ζωντανα ενα βραδυ,που επαιζαν σε ενα club,που αλλου??στην Καλαματα!!
Μαλλον λοιπον,περα απο τα υπολοιπα Μεσσηνιακα προιοντα που ψωνισαν(παστελια-μαντηλια κτλ),εψαξαν κ την υπολοιπη αγορα της αγαπημενης μας πολης,κ τιμησαν κ αλλα προιοντα!!γιαυτο μας αφησαν απαισια εντυπωση στην συναυλια,σε σημειο που λες πως αν τους ειχες πρωτοακουσει εκει,θα ηταν τελειως αδιαφοροι σαν συγκροτημα!!ολοι τους λιωμα,βαριεστημενοι κ ενας ντραμερ που μαλλον ειχε αποκοιμηθει πανω στο τυμπανο...!!
τελοσπαντων τα ΞΥΛΙΝΑ ΣΠΑΘΙΑ κ τα τραγουδια τους σημαδεψαν τον χωρο,εμας κ τις αναμνησεις μας κ εγραψαν στην κυριολεξια ΥΜΝΟΥΣ!!!ειναι ισως το Ν1 στο δικο μου top ten γιατι ηταν πιο κοντα στα δικα μου ακουσματα.με την απιστευτη λοιπον φωνη του Παυλιδη,κ με την καταπληκτικη μουσικη απο τα υπολοιπα ΣΠΑΘΙΑ συνεχιζεται το αφιερωμα..

for KYBEROS..

..καποτε,5-6 τσογλανακια μπηκαμε σε ενα τρενο απο την καλαματα για να παμε σε ενα χωριο εκει κοντα,στις οχθες ενος ποταμου που γινοταν μια συναυλια.διαλεγμενοι ενας κ ενας ο καθενας μας,με την τρελλα που κουβαλαγαμε καναμε τα δικα μας!
καποιος απο ολους μας εκεινη την μερα ειχε λιγη παραπανω ρεντα κ αφου καταφερε να σπασει τα νευρα μιας ολοκληρης παρεας παιδιων στον σταθμο,αγνωστων σε μας,που ενω προσπαθουσαν να πουν ανεκδοτα,πεταγοταν συνεχεια λεγοντας "α!για αυτο που τελειωνει ετσι κ ετσι λες?κ ο αγνωστος επεμενε ο κακομοιρος,κ παλευε να πει κ αλλο ανεκδοτο,αλλα ο σπαστικος παραμονευε κ ξαναπεταγοταν λεγοντας "ααα!!!κ αυτο το ξερω!!που γινεται το ταδε κτλ!!"...ε τελικα μετα απο πολλα γελια τους αφησαμε!
ολη την μερα ομως ο ιδιος τυπος ειχε πολλα προαισθηματα!!που μπορει κ να βγηκαν αληθινα...!
το συμπερασμα απο ολα αυτα ειναι οτι χαρη σαυτες τις εμπειριες δεν θα ξεχασω αυτο το συγκροτημα,κ χαρη σαυτο το συγκροτημα δεν θα ξεχασω αυτες τις εμπειριες!!γενικα ειναι απο τα συγκροτηματα που ανηκει κ αυτο στο παρελθον!τοσο το καλυτερο για να μας το θυμιζει..
ΥΠΟΓΕΙΑ ΡΕΥΜΑΤΑ λοιπον λεγονται κ ειναι η σειρα τους να τους ακουσουμε σαυτο το αφιερωμα που τελικα θα κρατησει λιιιιιγο παραπανω απο τις αρχικες εκτιμησεις...

.........FUCK OFF..........

...οπως φυσικα ξερετε το ελληνικο ροκ δεν σταματαει στις αγαπητες ΤΡΥΠΕΣ!!για διαφορους λογους το αφησα στην μεση αλλα υποσχομαι πως θα επανελθω κ θα το ολοκληρωσω!!!
στο θεμα μας τωρα!!πριν 5 λεπτα χτυπησε το τηλεφωνο κ φυσικα το σηκωσα λεγοντας...

-ΝΑΙ?

-ΓΕΙΑ ΣΑΣ,ΤΗΛΕΦΩΝΟΥΜΕ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ Κ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΧΛΗΣΗ.ΑΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ Κ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΨΗΦΙΣΤΕ ΑΥΡΙΟ ΒΑΓΓΕΛΗ ΒΕΝΙΖΕΛΟ.ΑΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΠΑΤΗΣΤΕ ΤΟ ΕΝΑ.ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ.
-....................................

...ε οχι μωρη κονσερβα!!!!!δεν θα ψηφισουμε αυριο "Βαγγελη"!!!πες του βαγγελακη σου οπως βγηκε αμεσως να διεκδικησει την προεδρια σχεδον πριν κλεισουν οι καλπες,να με παρει ο ιδιος τηλεφωνο να μου το πει!!!αυτος καθεται κ τρωει σολωμους,κ ονειρευεται καρεκλες(ειδικα ενισχυμενες για το..ειδικο βαρος του) κ φανταζεται το μελλον της χωρας μας με ηχογραφημενα μηνυματα!!δυστυχως δεν τον αντεχει κανενα μπαλκονι για να μας μιλησει!!
δυστυχως η αυριανη μερα μονο φωτεινη γιαυτο το κομμα δεν θα ειναι.δεν θα ειναι μια νεα αρχη,αλλα ενα ακομα βημα προς το τελος του.

τρυπες

..παλια οσοι δεν ειχαν κ μεγαλη σχεση με το "αντικειμενο"(γονεις συνηθως..!!) θυμαμαι πως μας δουλευαν λεγοντας γελωντας,μα καλα τι ειναι αυτα που ακουτε.."παραθυρα-πορτες(doors..)-τρυπες κτλ"!!
ολα αυτα σε μια εποχη διαφορετικη που τετοια συγγροτηματα ειχαν λογω υπαρξης κ φανατικους οπαδους!
δυστυχως δεν τους ειδα live,οχι γιατι δεν υπηρχαν τοτε..αλλα απλα γιατι δεν ετυχε να παω!!ομως μονο κ μονο απο τις κασσετες αρχικα κ μετα απο τα cd τους λατρεψα τον ηχο τους κ το υφος τους!ο αρχηγος τους(αγγελακας) συνεχιζει στην μουσικη σκηνη,με πολυ διαφορετικο ομως υφος..
τελοσπαντων εδω μιλαμε για τις θρυλικες ΤΡΥΠΕΣ,ενα συγκροτημα που τα τραγουδια του θα ακουγονται για παντα....

ΒΑΣΙΛΗ ΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ Σ'ΑΚΟΥΜΕ...

...απλα δεν γινοταν να λειπει απο ενα τετοιο αφιερωμα ο πιο αγαπημενος μου ροκας!!ημουν εκει,σχεδον σε ολες του τις συναυλιες σε γηπεδα,σταδια,θεατρα της καλαματας!!τοτε με ξεσηκωνε με την φωνη του,την ζωντανια του κ την μοναδικη σκηνικη του παρουσια..!!ηταν απο τις συναυλιες που ουτε σου περναγε απο το μυαλο να βρεις θεση στην εξεδρα!!ηθελες να εισαι οσο πιο μπροστα γινεται,μεσα στον πανικο,μεσα στους χορους κ το σπρωξιμο για μια καλυτερη θεση!!για μια θεση οσο κοντα στην σκηνη γινεται!!!
απο τοτε,πολλα εχουν αλλαξει!!κ αυτος κ εγω,κ η μεταξυ μας σχεση!!παραμενει ο αγαπημενος μου!ειμαι ομως της αποψης πως επρεπε να σταματησει οταν επρεπε.ενα βραδυ τον προηγουμενο χειμωνα,επαιζε στην Δαφνη.το ειχα διαβασει το πρωι στην εφημεριδα κ φυσικα κ πηγα.ειχε μαζι του 3-4 νεα παιδια,αγορια κ κοπελες τραγουδιστες,πραγματικα πολυ καλους,με μελλον,αλλα δεν ηταν μια συναυλια..απο τα παλια!ειπε κ ο ιδιος πολλα απο τα καινουρια του τραγουδια,αλλα δεν ηταν μια συναυλια..απο τα παλια!
κ ξαφνικα αρχισε....
αρχισε να λεει μερικα απο τα τραγουδια που θα ακουσετε εδω...κ εκλεισε με το τελευταιο τραγουδι που θα ανεβασω για αυτον...
κ τοτε κ μονο τοτε,μου θυμισε..πως ηταν μια ΣΥΝΑΥΛΙΑ....ΟΠΩΣ ΠΑΛΙΑ....!!!!

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΩ

ηταν λεει σαν να μακραινε ο δρομος
περπατουσες κ ειχε πεσει η βραδια
κ στο πλαι σου εγω,με το βημα μου αργο
σε κρατουσα αγκαλια..μα δεν σε ειχα

σου μιλουσα προχτες ολη νυχτα
κ εσυ μακουγες ισκιος κρυφος
κ οπως μπαινει η φωνη μες του τρομου την σκηνη
μου'πες "κλεισε το φως,καληνυχτα"

σαν γυαλι μες το χερι της πολης
τα φιλια μου ματωνω οπου βρω
τα μεσανυχτα εγω,σε σκοτωνω κ ζω
μα απο καπου μακρια η φωνη σου ξανα
να μου λεει "ειμαι εδω,μα δε σε βρηκα"

στο χερι μου εσυ σαν σημαιακι που νικαει
Μαργαριτα απο νεον μ'αγαπαει κ με σκορπαει
κ σκιες κοριτσιων
σαν κ σενα μου γελουν
μολις παρει να χαραξει τρεις φορες θα μ'αρνηθουν

δεν υπαρχω,δεν υπαρχω,δεν υπαρχω.
δεν υπαρχω κ ειμαι εδω...

παταω-δες-στο ηλεκτροφορο σου σχοινι
με το οχι σου για διχτυ σε μια πιστα αδειανη
κ αυτα τα ματια που με πανε στο κενο
ολη νυχτα τα πληρωνω πριν χαραξει στα χρωστω

δεν υπαρχεις,δεν υπαρχεις,δεν υπαρχεις.
δεν υπαρχεις......κ εισαι εδω.......

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ

Στίχοι: Αφροδίτη Μάνου Μουσική: Βασίλης Παπακωνσταντίνου Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου Εγώ δε θέλω στη ζωή να κυβερνήσω θέλω να μείνω οπαδός φανατικός αυτών που πάντοτε την τρώνε από πίσω και στο μηδέν ξαναγυρνάνε διαρκώς Χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία εγώ κρατάω την ουσία κι ονειρεύομαι παίρνω την κιθάρα μου και τραγουδάω σας αγαπάω μα δεν παντρεύομαι Εγώ δε θέλω να με κάνετε σατράπη ούτε συνένοχο σε κόλπα ομαδικά απ' το ραδιόφωνο σας στέλνω με αγάπη τα τραγουδάκια μου και δυο γλυκά φιλιά Χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία εγώ κρατάω την ουσία κι ονειρεύομαι παίρνω την κιθάρα μου και τραγουδάω σας αγαπάω μα δεν παντρεύομαι Εγώ δε θέλω τον αρμόδιο να παίξω να αποφασίζω κεκλεισμένων των θυρών είμαι απ' αυτούς που πάντα μένουνε απ' έξω γιατί δεν έχω ούτε γραβάτα ούτε παπιγιόν Χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία εγώ κρατάω την ουσία κι ονειρεύομαι παίρνω την κιθάρα μου και τραγουδάω σας αγαπάω μα δεν παντρεύομαι...

ΠΑΥΛΟΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ - Ο ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ ΜΑΣ....

...οταν εβλεπα το control,μια φιγουρα περναγε συχνα απο το μυαλο μου!ιαν κερτις-παυλος σιδηροπουλος...οι ομοιοτητες τους ειναι λιγες,οι διαφορες τους απειρες,ομως ο μυθος δυο ανθρωπων που τωρα παιζουν τα αγαπημενα τους ροκακια στον παραδεισο ειναι τεραστιος!!απειρες βιογραφιες εχουν γραφτει κατα καιρους για τον παυλο,απειρα κειμενα,απειρα λογια.καλα κ κακα βεβαια.γιαυτο κ το αφιερωμα στο "ελληνικο ροκ" μονο με τον "ΠΡΙΓΚΗΠΑ" μπορουσα να το ξεκινησω!!
δεν θελω να γραφω πραγματα εδω(βιογραφικα κλτ) που μπορειτε να βρειτε ευκολα στο διαδικτυο!!απλα δικες μου αποψεις γραφω με εξαιρεση το παρακατω κειμενο που μου φανηκε ενδιαφερον κ το βρηκα σε ενα σαιτ για τον παυλο...

Καλύβα στην άμμο

1984. Μεγάλες ζέστες, ο Παύλος ήτανε σε μια κατάσταση... όχι καλά... κι αποφασίζουμε να πάμε διακοπές.

Ητανε μια από τις περιόδους που ήτανε χαμένος μέσα στην άσπρη.

Υπήρχαν περίοδοι - ελάχιστες μέσα στα τελευταία χρόνια - που ο Παύλος για μερικές μέρες το χρόνο έπεφτε στην άσπρη.

Ητανε καλοκαίρι και ξεκινάμε με μια μοτοσυκλέτα, πέντε άτομα, με μια μηχανή, να πάμε για διακοπές στην Κρήτη. Ητανε η Ηδύλη, η Θάλεια, ο Χρηστάκης, ο Παύλος κι εγώ.

Κατεβαίνουμε Ηράκλειο. Εγιναν δυο ταξίδια με τη μηχανή και ένας πήγε με συγκοινωνία. Πήγαμε και κατασκηνώσαμε έξω από την Παληόχωρα, στη Γκουντούρα. Η παραλία είναι πανέμορφη, αλλά δεν έχει καθόλου δέντρα, τίποτα.

Μαζί μας είχαμε πάρει αυτό που ο Παύλος χρησιμοποιούσε σαν υποκατάστατο αρκετό καιρό, γιατί ο Παύλος βασανιζόταν πιο πολύ από τα φάρμακα που πουλιούνται απ' τα φαρμακεία και όχι τόσο από την πρέζα, τουλάχιστον τα τελευταία δέκα χρόνια που είμασταν αρκετά κοντά.

Εχουμε όμως φροντίσει από τα σαράντια μπουκάλια ντικοβίξ, να αφαιρέσουμε υγρό και να το αντικαταστήσουμε με αντίστοιχη ποσότητα νερού.

Από το πρώτο μπουκάλι 5%, από το δεύτερο περισσότερο και ούτω καθ' εξής, μέχρι που σε μια βδομάδα ο Παύλος έπερνε το ντικοβίξ για να του φύγει η χαρμάνα και ήτανε σκέτο νερό!

Ο Παύλος δεν κουβάλαγε τη μιζέρια που κουβαλάνε τα πρεζάκια. Ητανε κύριος, μάγκας και με την πρέζα είχε μια σχέση καθαρά ερωτική και παιχνιδιού. Δεν έπινε καθημερινά. Μπορώ να πω ότι η εξάρτησή του ήτανε τα φάρμακα κι όχι η πρέζα. Ολα αυτά, υπνοστεντόν, ντικοβίξ, ντικοντίντ, διάφορα φάρμακα.

Ητανε άνθρωπος που πέρασε πολύ ωραίες στιγμές στη ζωή του, που τις βίωσε. Μερικές τις περάσαμε μαζί, άλλες μου τις είχε πει.

Εχουμε λοιπόν, κάτσει σε μια παραλία όπου βαράει ο ήλιος καντήλι, ο Παύλος έχει ξεφλουδίσει, δεν αντέχει τον ήλιο μετά απ' αυτή την περίοδο που 'χε πέσει στην άσπρη, υποφέρει, οι σκηνές βράζουνε και υπάρχει ένας μικρός βράχος, το μόνο μέρος που μπορούσες να καθήσεις - απ' την αντίθετη κάθε φορά πλευρά - για λίγη σκιά.

Τα εγκαύματα είχανε προχωρήσει και στα πόδια και στις πλάτες και στη μύτη, παντού. Βούταγε για λίγο στη θάλασσα και ξανάβγαινε, αλλά δεν είχε που να κάτσει. Ηταν όμως και χαρούμενος... ίσως ήταν η αγάπη για ένα από τα άτομα της παρέας... λαμποκοπούσε... μόνο που μ' έβριζε συνέχεια, να φύγουμε να πάμε να βρούμε κάνα δέντρο.

Ητανε από τις λίγες φορές - όπως μου εκμυστηρεύτηκε αργότερα - που ένοιωθε ένα πόνο πιο δυνατό απ' τον πόνο της πρέζας κι αυτό του έδωσε χαρά και θάρρος.

Οταν είδε και αποείδε, παίρνει ένα μεγάλο σουγιά και πηγαίνει σε κάτι καλαμιές που ήταν εκεί κοντά κι αρχίζει να κόβει καλάμια και να τα στοιβάζει στην παραλία. Δυο μέρες συνέχεια έκοβε καλάμια. Την τρίτη μέρα άρχισε να φτιάχνει καλύβα. Την τελείωσε. Κι όλα αυτά μόνος του, εντελώς μόνος του. Κι έχει σημασία ατυό γιατί ο χαρακτηρισμός ``Πρίγκηπας'' δεν του δόθηκε τυχαία. Είχε μεγαλώσει με νταντά, την Παρασκευούλα και το μόνο που έφτιαχνε ήταν ένας καφές, ούτε τηγανητό αυγό.

Εδεσε τα καλάμια με πετονιά, τα συναρμολόγησε κι έφτιαξε μια καλύβα, κάτι μεταξύ Ροβινσώνα Κρούσου και Καραγκιόζ μπερντέ!

Κάθεται από κάτω και γυρνώντας εντελώς ειρωνικά σε μένα, που μόλις έβγαινα από τη θάλασσα, μου λέει: Κανένας από σας στη σκιά. Ολοι στον ήλιο! Απαγορεύεται! Το 'λεγε και το πίστευε.

Και καθότανε ευτυχισμένος. Αλλά δεν πρόλαβαν να περάσουν δυο λεπτά, πιάνει ένα μελτέμι και ρίχνει την καλύβα κάτω!

Δεν είπε τίποτα. Πήρε μια πετσέτα κι έφυγε - με ένα σωβρακάκι που φόραγε. Περπάτησε τα 6 χιλιόμετρα μέχρι την Παληόχωρα κι άραξε στα δέντρα, στο μαγαζί που τρώγαμε, στο Ζορμπά το Γιώργο. Μπροστά στην παραλία.

(Από αφήγηση του ΠΑΝΟΥ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ)
Περιοδικό ΝΤΕΦΙ, τεύχος 17, Νοέμβρης - Δεκέμβρης '91

Μου 'πες θα φύγω

Μου 'πες θα φύγω χθες το βράδυ ξαφνικά
απλώς κουράστηκα δε φταίω για όλα αυτά
Θεε μου δε θέλει το βλέπω καθαρά
κι όλα γίναν Θεε μου τόσο μα τόσο ξαφνικά

Σηκώθηκα μονάχος το πρωί
χωρίς καφέ χωρίς τσιγάρο και ψυχή
Θεε μου το ξέρω τώρα είμαι μοναχός
κι όμως θα γυρίσει πάλι δεν μπορεί να κάνει αλλιώς

Το ξέρω είναι λίγο δύσκολο μα εγώ
στο λέω μπορούσα να περιμένω και μπορώ
βλέπεις οι δυο μας μόνοι δε νιώσαμε ποτέ
τώρα, τώρα πες μου ποιόν,
πες μου ποιόν θα 'χεις να τα λες;

Η.

Είναι μέρες που πατάω γερά
είναι μέρες που το νιώθω πως πεθαίνω
δεν ξέρω αν είναι πριν ή τώρα ή μετά
μα μέσα σε είκοσι λεπτά
σ' είδα να με μισείς,
σ' είδα να μ' αγαπάς και περιμένω

Φωνή του φίλου κατάντησε φτηνή
στην κρίση σου αλύπητα αφημένη
και κάπου υπάρχει μια αιώνια απειλή
σε σένανε μονάχα αφοσιωμένη

Είμαστε μόνοι εγώ και συ
κι ανάμεσά μας μια φωνή απελπισμένη
σ' ό,τι μισώ σ' ό,τι αγαπώ
είμαι εγώ, μα πίσω μου εσύ είσαι κρυμένη

Του εγώ μου φίλε τα όσα στεγανά
διαλύθηκαν σε κάποια μαύρη φλέβα
σ' ένα μονόδρομο αγωνίας αλήθεια και ψευτιά
το ίδιο πρόσωπο σκοτάδι με τη μέρα

Παραμονεύει στη σκιά, με μια καρδιά και μια παντιέρια
είν' η ηρωίνη φίλε και ίσως να ξεχαστείς
μας λες πως την ελέγχεις
πως ξέρεις τι ζητάς και το γιατί

Θέλει χρυσάφι και κάποια υποταγή
αγάπη μεταχείρηση στα μέτρα τα δικά της
είν' επικίνδυνη και θέλει προσοχή
θανάτου άγγελος σωματοφύλακάς της

Μα είναι γλυκιά, πολύ γλυκιά
μα είναι κλειστά τα περιθώριά της
και είναι αυτή, μονάχα αυτή
και δεν μπορεί κανένας, μα κανείς να την χορτάσει

Ενα φιξάκι φίλε δεν είναι παρά μια στιγμή
κι όμως μπορεί να γίνει μια ολόκληρη ζωή

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΡΟΚ...

..ηρθε η στιγμη,να αφιερωθει το "my way" σε κατι που αγαπαει!με αφορμη λοιπον την τελευταια ταινια για την οποια μιλησα,κ με ενα τραγουδι που ακουσα σημερα το πρωι...οι επομενες δυο βδομαδες λεγονται.."βδομαδες ελληνικου ροκ".. ξεκινωντας απο αυριο..